Media: socialisatieagent of indoctrinatieagent?

Beste media

Naarmate de vluchtelingen toestromen, merk ik een verandering op bij jullie.
Op het begin van de vluchtelingenstroom postten jullie nog zeer verontrustende beelden of reageerden jullie geshockeerd, zoals de meerderheid van ons. We zijn nu al enkele maanden verder. Als ik, als jongvolwassene, scroll door mijn Facebooktijdlijn kom ik ook hoofdlijnen van jullie tegen. En ze maken me misselijk. Laat me er enkele citeren: “Groep Syriërs weigert opvang in tentenkamp Ardennen: Francken misnoegd” (Het Laatste Nieuws, 1 oktober 2015), “Tweede Duitse vrouw uit huurhuis gezet om plaats te maken voor vluchtelingen” (Het Laatste Nieuws, 1 oktober 2015), “Sans-papiers weigeren Maximiliaanpark te verlaten” (Het Nieuwsblad, 1 oktober 2015), “Vlaming pleit voor grenscontroles: er zijn al genoeg vluchtelingen” (Het Laatste Nieuws, 10 oktober 2015), etc. De reacties durf ik al niet meer openen. Zijn we allemaal vergeten dat vluchtelingen ook mensen zijn? Zij zijn meer dan letterlijk uit hun huis gezet, met bommen en geweerschoten, wanhoop, als beesten. Jij zet je eigen kinderen toch ook niet op een schamel bootje, tenzij het veiliger is dan op het land? Deze mensen willen ook gewoon een veilige thuis, net als jij en ik. Het is tenslotte onze eigen schuld dat deze mensen hulpeloos rondzwerven (hiervoor verwijs ik u door naar een eerder geschreven artikel: http://bit.ly/1MlKvHL). Maar blijkbaar verdienen zij geen veilige thuis…

Ik studeerde in het middelbaar Humane Wetenschappen en studeer nu Psychologie en weet dus uit het hoofd wat socialisatieagenten zijn. Dit kunnen individuen, groepen of instellingen zijn die van generatie op generatie zorgen voor de nodige informatieoverdracht, zoals waarden en normen. Het onderwijs, opvoeding, peergroups, de overheid en, jawel, de media zijn er voorbeelden van. Maar ik begin eraan te twijfelen of die laatste nog wel klopt. In mijn ogen moedigen jullie racisme aan. Jullie maken de meerderheid wijs dat de vluchtelingen verwend zijn en hier op vakantie komen. Het negativisme houdt maar niet op. En de soms fout of niet geïnformeerde lezers gaan jullie blindelings volgen. Kan het hiermee gedaan zijn, alstublieft? Jullie doen niet meer aan socialisatie, maar aan indoctrinatie, als je ’t mij vraagt. Indoctrinatie is een vorm van manipulatie door het systematisch en eenzijdig onderwijzen van aanvechtbare overtuigingen en opvattingen. Pas gewoon toe.

Met vriendelijke groet

Marte

PA: de cel

Beste regering

In maart moest een meisje van amper één jaar jonger dan ik de nacht doorbrengen in een cel. Ze had psychische problemen en hoorde eigenlijk in een gespecialiseerde instelling thuis, waar ze geholpen kon worden. Maar door een gebrek aan plaats en organisatie werd ze gedumpt in een gevangenis.
Eind juni moesten opnieuw twee meisjes van dertien en veertien jaar de cel in. Ze hadden al onherstelbaar geleden bij een of andere ploert en werden zo apart gestraft, maar waarom? Omdat u uw beleid niet kan voeren?

Daar komt het tenslotte op neer. Ik weet niet of u het doorheeft, maar het gaat hier om kinderen en jongeren. Zij horen niet te slapen in een ijskoud gebouw, maar zij horen te genieten van hun jeugd. Ik heb de kans gehad kind te kunnen zijn, zij niet. Ze hebben recht op en nood aan warmte, liefde, zorg, begeleiding. Niet aan een behandeling voor criminelen. Is het omdat ze zichzelf kwijt zijn, omdat ze zich “onhandelbaar” tonen, en omdat ze onverklaarbare woede-uitbarstingen krijgen? U mag mijn bronnen checken: het enige wat u doet door deze jongeren op te sluiten zonder de noodzakelijke begeleiding, is hun herstel enkel zwaarder maken en het warempel uitstellen.

Agenten en cipiers zijn geen psychologen of psychiaters, laat staan opvoeders. Geen van hen tot een kleine minderheid is opgeleid om minderjarigen met een diepgewortelde problematiek op te vangen. Dus wat wint u erbij door hen op te sluiten in een cel tussen drugsverslaafden en moordenaars? Ik denk niet dat ze zich daar snel thuis of welkom voelen.

Begin dit jaar hekelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens de Belgische staat voor de opsluiting van geïnterneerden in gewone gevangenissen. Ons land werd hier al herhaaldelijk voor veroordeeld, en ook voor de opsluiting van minderjarigen. Vindt u het niet stilaan tijd om naar die veroordelingen te luisteren?

Ik vraag me al een lange tijd af wat er nodig is om u wakker te schudden. De winter is voorbij en de zon is ondertussen gaan schijnen in België, nu nog in uw beleid.

Met vriendelijke groet

Marte

Selectief blind

Zowel in het Westen als in het Oosten wordt in extreme kringen aangestuurd op een ‘botsing der beschavingen’. Om dit mogelijk te maken moet de media de tegenpool opvoeren als gevaarlijk monster, waar je liefst zo ver mogelijk vandaan blijft. En daar slaagt het in. Het Westen zet daardoor enkel de haren recht als het zich bedreigd voelt.

Op 7 januari 2015 werd heel de wereld opgeschrikt door terrorisme in West-Europa. Twee mannen drongen binnen in het kantoor van het satirische blad Charlie Hebdo in Parijs. Ze openden het vuur op de personeelsleden die op dat moment in vergadering waren. Twaalf mensen kwamen om het leven, onder wie de hoofdredacteur. Heel de wereld werd plots Charlie. De normale oplage van 70.000 exemplaren groeide voor het exemplaar van 14 januari uit tot meer dan 7 miljoen exemplaren. Mensen over heel de wereld toonden hun medeleven door een exemplaar te kopen, collega-bladen betuigen financiële steun. Wat men over het hoofd zag, is dat op datzelfde moment Boko Haram in Nigeria zijn bommen dropte op honderden onschuldige mensen, waarvan er 150 stierven. Niemand liet hen weten dat ze niet er alleen voor staan. Ironisch dat kranten enkel berichtten over Charlie Hebdo. Het Westen voelt onraad en zet alles op alles om het terrorisme in Parijs te bestrijden, terwijl de aanval in Nigeria evengoed onder de term terrorisme valt. Nigeria is voor het Westen een ver-van-mijn-bed-show en voelt zich daarom niet aangesproken. Van schandalig gesproken.
Een tweede voorbeeld: Congo. Het land verdrinkt haast in de armoede en de ellende, maar het Westen grijpt ook hier niet in. Burgers worden nog steeds uitgebuit door soldaten, gewapende groeperingen en corrupte ambtenaren. Vooral vrouwen en jongemannen verkeren in een kwetsbare situatie als staatsmacht afwezig of zwak is. Een nieuw onderzoek van Oxfam toont hoe weinig vooruitgang er geboekt wordt. Dat is een verontrustende conclusie. Het Westen haalt echter te veel voordelen uit het land om op te treden. Congo is rijk in grondstoffen die het Westen goed kan gebruiken en die voor een zacht prijsje richting Westen worden gestuurd. Het Westen loopt wel graag te zwaaien met waarden als solidariteit en rechtvaardigheid, maar toont een hypocriete kant. De een z’n dood is nog steeds een ander z’n brood.

Om onze eigen veiligheid en economie te garanderen, weigeren we onze oogkleppen af te nemen en de ellende ver weg toe te geven. Maar die selectieve blindheid erkent juist het probleem en brengt het meer naar voor. Het Westen moet ingrijpen, niet vluchten. “Met de buik vol filosofeert men gemakkelijk over de armoede.” – Georges van Acker

Brief aan regering Michel I

Geachte meneer Michel,

Laat ik me even voorstellen. Ik ben een adolescent van (bijna) 18 jaar en ik ben bezorgd. En moe.
Moe van eindeloos te protesteren of terneergeslagen mijn hoofd te schudden bij het aanschouwen van uw regering in de massamedia. Een klein halfjaar geleden schreef ik voor het eerst op mijn nieuwe blog, gemotiveerd om de wereld te veranderen. Ik weet niet of u het artikel al gelezen hebt – betwijfel het zelfs. In Avada Kedavra spuw ik namelijk mijn kritiek uit, want het gepieker heeft te lang in mijn maag liggen borrelen. Destijds dacht ik dat u wel zou luisteren en hoopte zowaar op medeleven. Die hoop heeft nog lang geduurd, maar is ondertussen geluwd.
Iets meer dan twee weken geleden hebben uw kibbelende ministers gepoogd tot een sociaal akkoord. Jammer voor u verwierpen de vakbonden dit akkoord. U moet zich vast verbijsterd voelen. Welkom in mijn wereld.
Verbijstering was niet het enige dat ik voelde toen ik hoorde van uw toekomstplannen, maar laten we het daarbij houden. Ik weet niet wat ik nog wil/mag geloven en wat je reinste flauwekul is. Ik ben moe, weet u. Ik ben het moe. De besparingen op kap van de zwaksten, de kinderopvang die moet sluiten wegens te duur, mensen met burn-outs door de pensioenleeftijdsverhoging, de Maks! die stopt (wat niet de schuld is van uw regering, maar je snapt mijn punt), de verdediging van uw ministers op het Vlaams Nationaal Zangfestijn, het gehuil met tuiten van kennissen en vrienden die in de puree zitten door de indexsprong, met andere woorden het asociaal gedrag van uw regering. Misschien is het een communicatieprobleem of ligt het gewoon aan mij, maar ik wil graag vrede sluiten. Want het kan anders, niet?

Met vriendelijke groet,

Marte